مطابق قانون موجر و مستاجر مصوب 1376 (1997) و همچنین قانون مدنی ایران ، اجاره را می توان آزادانه بین طرفین توافق کرد.
مدت اجاره فقط برای دوره ثبت شده در اجاره نامه قانونی است و در صورت تمدید قرارداد اجاره نامه ، هر دو طرف باید جهت اجاره مجدد و تمدید متقابلا به توافق برسند ، در غیر این صورت صاحبخانه حق دارد از مستاجر بخواهد ملک را تخلیه کند.
اما طرفین آزاد هستند در زمان امضای اجاره نامه ، با تمدید قرارداد با افزایش اجاره بها برای درصد مشخصی که برای طرفین قابل قبول باشد ، موافقت کنند. چنین افزایشی می تواند برابر با افزایش هزینه شاخص زندگی باشد که توسط بانک مرکزی صادر شده است یا هر ساز و کار دیگری که برای طرفین قابل قبول باشد.

صاحبخانه و مستاجر در زمان اجاره اپارتمان در ایران چه حقوقی دارند ، خصوصاً در مورد مدت قرارداد و اخراج؟

دوره اجاره نامه باید در قرارداد اجاره نامه مشخص شود. اگر دوره مشخص نشده باشد ، توافق نامه معتبر نخواهد بود.
دوره مشخص شده برای هر دو طرف لازم الاجراست. هیچ یک از طرفین نمی توانند قبل از انقضاء دوره اجاره نامه را فسخ کنند ، مگر اینکه گزینه توافق برای آن طرف در توافق نامه ارائه شده باشد.
در پایان دوره ، مستأجر باید ملک را ترک کند ، بدون اینکه نیازی به اعلامیه توسط صاحبخانه باشد. اگر مستاجر نتواند ملک را خالی کند ، صاحبخانه می تواند حکم اخراج را از دادگاه بخواهد ، که در این صورت طبق قانون ، روند اخراج نباید از هفت روز تجاوز کند.

سیستم حقوقی ایران چقدر مؤثر است؟

1) اخراج
اگر پس از اتمام مدت زمان اجاره نامه ، پرونده ای برای اخراج از دادگاه ارسال شود ، دادگاه باید ظرف هفت روز تخلیه را صادر كند.

2) اجاره عقب افتادگی
جمع آوری اجاره منوط به رویه های عمومی قانونی است. هنگامی که صاحبخانه به دادخواستی مبنی بر اجاره نامه های پرداخت نشده درخواست داد ، ادعای وی توسط دادگاه بررسی می شود و بین شش ماه تا یک سال طول می کشد تا یک حکم برای جمع آوری اجاره دریافت کند.

ارادتمند محمدمهدى رشيدى ( آقاى اجاره )